Voor het eerst op de fiets

Wie zet ik het eerst op de fiets? Mijn dochter van bijna twee jaar in het voorstoeltje of mijn zoon van twee maanden achterop in de maxi cosi? Als ik kies voor mijn zoon rent mijn dochter weg maar als ik kies voor mijn dochter valt mijn fiets om. Dus zet ik mijn fiets tegen de muur en zet mijn dochter voorin, “Fiessen!” en mijn zoon achterop. “Mama, fiessen” “Ja liefje, we gaan fietsen, eerst het mandje van je broertje vastmaken.”

”Mama fiessen!” “Ja wacht nog heel even, bijna klaar. Voel ik daar nou regendruppels?” “Mama, nat!”

Goed, iedereen zit vast, luiertas voor in het mandje en daar gaan we. O, het opstappen lukt niet zoals ik het gewend ben, mijn billen -niet de kleinste- komen niet voorbij mijn zadel. Of is het mijn buik die niet voorbij het stoeltje komt? De tweede keer lukt het wel. “Iedereen nog aan boord?” Het fietsen zelf gaat best goed, ik hoop dat ik niet hoef te remmen want dan moet ik afstappen en ook weer opstappen en dat gaat dus nog niet zo soepel. Voel ik daar nu voetjes tegen mijn billen? Wel gezellig, weet ik in ieder geval dat hij er nog niet af gevallen is. Ilse ziet vogels in de lucht en krijgt zin om te vliegen, druk fladdert ze met haar armpjes op en neer. “Fliegen mama, fliegen”!

Al vliegend steken wij een drukke weg over. Mijn mandje begeeft het. Mandje op straat, de luiertas ook.

“Verdomme!”

“Fedomme.”

“Mama, bedoelde o nee, lieverd.”

“O nee!”

“Ja, goed zo.”

De fiets heeft een dubbele standaard dus die zet ik even weg om mijn handen vrij te hebben. Niet dus, als ik hem loslaat sodemietert hij bijna om, dus dat is geen optie. Daarom manoeuvreer ik met de fiets naar de tas en met één hand aan mijn zwaar beladen fiets, raap ik de tas en het mandje op. Geen flauw idee hoe ik dat mandje mee moet krijgen. Ik laat het maar achter, de tas kan wel om mijn schouders.

Terwijl ik weer probeer op te stappen krijg ik commentaar, “wie staat er nou midden op de weg stil!” Verhit ben ik stilletjes kwaad dat niemand het fatsoen heeft mij even te helpen. Daarom deze oproep: Wanneer je een vrouw (of man) voorbij ziet komen met een kindje voorop en eentje achterop. Stop dan en applaudisseer!