Gisteren zat daar de uiterst treurige en eenzame Herman
Brusselmans aan tafel in het televisieprogramma De Wereld Draait Door. Hij heeft
een nieuwe roman uitgebracht die volgens hemzelf de beste is uit zijn oeuvre.
Succesvol als hij is kan ik natuurlijk niets anders dan hem geloven als hij
zegt dat alleen ongelukkige mensen goed kunnen schrijven.
Dus daar zit ik dan.
Ik probeer het ongeluk over me heen te laten komen maar heb
net de pech dat ik in een zeer positieve fase zit. Het kan ook niet anders: Een
flinke meevaller van de belastingdienst, een super mooie echo van een gezond
kindje, opdrachten voor mijn onlangs gestarte bedrijf, een eigen column, en
bovendien: nieuwe laarzen! En dat allemaal binnen drie dagen. Maar goed, daar
moet ik dus niet te veel aan denken.Wellicht helpt het als ik bedenk wat er nog allemaal mis kan gaan, misschien helpt het mij aan het plot van mijn nog ongeboren boek of aan elke dag een nieuw blog. Ik stel het me voor: Een vergissing van de belastingdienst in ons nadeel, een nieuwe baby die echt een slecht karakter blijkt te hebben, mijn bedrijf dat aangeklaagd wordt wegens spelfouten en slechte stijl en daardoor in het eerste jaar failliet gaat en mijn hak die van mijn nieuwe laars breekt.
Ik voel het al.. jij ook?
De gordijnen trek ik dicht en ik zet mijn eerste glas wijn
van vandaag aan mijn lippen. De ellende vindt zijn weg en inspiratie borrelt
op. Woorden genoeg om mijn misère te beschrijven en het leest ook een stuk
aangenamer. Herman Brusselmans heeft gelijk!
