zaterdag 11 mei 2013

Onsterfelijkheid in 2045

Alexander Klöpping doet bij DWDD University uit de doeken dat het volgens de hippies in Silicon Valley nog slechts 30 jaren duurt voordat wij onsterfelijk zijn.

Het is heel eenvoudig, met de nieuwste technologieën zetten we onze hersenen op harde schijf en zodra ons stoffelijk lichaam verdwijnt leven we daarop voort. Hippies lopen tegenwoordig trouwens ook in pakken en zijn te vinden op topfuncties. Het is Raymond Kurzweil, topman binnen Google, die met een gedegen onderbouwing kan melden dat het bijna zover is.

Ik vraag mij af of dit wel wenselijk is. Wat is er zo mooi aan onsterfelijk zijn? Waaruit ontstaat de behoefte om onsterfelijk te zijn? Ben je dan zo blij met je leven dat je dit nooit wilt stoppen of ben je misschien bang om iets te missen? En waarom is dat dan erg? Zou het misschien een wens zijn die uit angst voor het onbekende voortkomt?

Onsterfelijkheid heeft ook nadelen. Stel nu dat je manisch depressief bent, of je hebt altijd pijn. Wil je dan ook oneindig leven of ben je dan blij als het eindelijk voorbij is? Zou het niet veel leuker zijn als we onze hersenen op een schijf kunt zetten en dat we dan zelf aan kunnen klikken met welke eigenschappen we verder willen leven en met welke niet?

Moet ik wel even een goed wachtwoord verzinnen.

 

 















Raymond Kurzweil