Heb jij dat ook?

Mijn winterjas past niet meer, hij gaat niet meer dicht en het is nog te koud voor een vestje. Ik heb jeuk over mijn hele lijf en duizelingen als ik opsta. Als ik de trap oploop met Ilse op mijn arm moet ik halverwege even stoppen om niet te vallen. Ik huil een beetje snel - al vind ik dat moeilijk om toe te geven - en ben vergeetachtig. Verder zit mijn haar erg goed en kijk ik in elke spiegel om te zien of mijn buik goed uitkomt.

 

Ik mag de kattenbak niet meer schoonmaken, ach arm beestje. Ik mag niet zwaar tillen, geen rood vlees eten en geen wijn en bier meer drinken. Dat laatste is toch wel lastig, leg mij maar eens uit hoe je carnaval of koninginnenacht doorkomt zonder bier. Mensen die wel drinken vinden het altijd te vroeg om naar huis te gaan en dat is lastig want ik ben moe. Moe met hoofdletters, totaal uitgeput weet ik mezelf aan het eind van de dag naar boven te slepen en in mijn bed te laten vallen. Om dan na een paar uurtjes wakker te worden van een volle blaas, die helemaal niet zo vol is maar alleen die indruk wekt. Vervolgens lig ik klaarwakker naar het plafond te staren en me te verwonderen waarom ik niet slaap, ik ben toch moe?

 

Dit is allemaal nog niks, ik weet wat er nog komt: tintelende vingers, onrustige benen, vocht in mijn enkels en in mijn gezicht, niet op mijn rug kunnen liggen vanwege een knellende slagader en wie weet wat nog meer. Gelukkig weet ik deze keer dat ik een bevalling kan overleven - al denk ik daar liever nog niet aan - en dat dan daar de verlossing is: EEN BABY!!